وب سایت های دوچرخه سواری و مجلات تناسب اندام ویژگی های بی پایان را بررسی می کنند که چگونه سواران می توانند وزن خود را از طریق رژیم غذایی و آموزش کاهش دهند تا عملکردشان بهبود یابد.
وقتی عضلات فوق العاده لاغر به رسانه های اجتماعی می فرستند تا عکس هایی از پاهای خود را مانند نقشه جاده ای از رگ های خاردار به نظر برسانند، ما علاقه مندان به شگفتی می نشینیم. اما تمرکز بیش از اندازه بر وزن ممکن است پیامدهای ناخواسته ای داشته باشد.
Lightest همیشه بهترین نیست، و واقعیت، جوانب مثبت و آماتور بسیار متفاوت است. همانطور که هزینه هایم را متوجه شدم، برخی از سواران آماتور واقعا باید نگرانی در مورد وزن خود را متوقف کنند.
با وجود پذیرش گسترده در حال حاضر که آیرودینامیک (بالاتر از وزن) است که سرعت آزاد شدن دوچرخه سواری را ارائه می دهد، رابطه بین وزن و عملکرد غیرقابل انعطاف است.
>>> چقدر وزن سواران دوچرخه سواری را از دست می دهند؟ - شما از گوگل پرسیدید و ما جواب را دریافت کردیم
سواران به مدت طولانی به دنبال سبک ترین دوچرخه ها برای افزایش عملکرد در جاده ها هستند، و دوچرخه های جاده ای و لوازم جانبی مرتبط با آنها همچنان سبک تر شده است. صنایع دوچرخه سواری با شناختن این فریب بیقراری برای کمال، این پیام را تحمیل کرده است: "سبک ترین بهترین است".
دور از سخت افزار، وزن بدن به شدت تحت فشار قرار گرفته است، به عنوان سواران در تلاش برای رسیدن به وزن ایده آل خود را - این تعداد جادویی، تعادل کامل بین قدرت، بهره وری و سبک.
از مزایای WorldTour به سواران باشگاه روز یکشنبه، دوچرخه سواران مایل به رفتن سریع تر به مدت طولانی به دنبال یک مارتان تجسم شده توسط دیوید مولر طرفدار قبلی: "من نور، من قوی هستم."
من آزادانه اعتراف می کنم، من مشکلاتی در وزن دارم. در 6ft 1in و 67-70kg، من یک سوار سبک وزن هستم که بهترین عملکرد را در صعود دارد، به ویژه شیب دار، گرادیان های طولانی تر که وزن کم من به پیشرفت سریع تر نسبت به رقبای ضعیف تر من کمک می کند.
با این حال، بعد از اتمام یک بلوک تمرین شدید نژادی به تازگی، عملکرد من شروع به رنج کرد: انگیزه من از بین رفت و من احساس خستگی شدم. از سر خوردن به خانه، احساس سرگیجه می کنم؛ زنگ های زنگ شروع به حلقه کردند
نگران کننده تر، وزن من به میزان قابل توجهی کاهش یافت، از 68 تا 63 کیلوگرم در حدود دو هفته. بسیاری از این علائم اشاره به overtraining، که احتمالا نقش خود را، اما من همچنین کشف کردم که من یک ویروس داشتم، و نیاز به یک تعطیلات سه هفته ای از سواری.
من شروع کردم به نگرانی و شک و تردید من تا به حال هرگز قبل از: وزن کم من ساخته شده من حساس به بیماری؟ آیا من به سادگی بیش از حد لاغر شدم؟ بنابراین این چیزی است که من می خواهم در اینجا پیدا کنم: وقتی نور نور می شود، و هنگامی که شما به بهترین وجه خودت رسیدی، چگونه می دانید؟
>>> چگونه برای رسیدن به وزن نژاد ایده آل خود را برای دوچرخه سواری
وقتی من از دیوید مولر درخواست می کنم، او به من می گوید که به دنبال اهداف مبهم است.
او می گوید: "اگر شما بیمار هستید، اشتباهات را انجام می دهید." "شما بدن خود را زیر فشار بیش از حد قرار داده اید که عملکرد را به خطر می اندازد. این علم راکت نیست - شما باید سالم، آموزش دیده و وزن مطلوب برای هر دو بدن و اهداف دوچرخه سواری داشته باشید. این تنها چیزی است که باید تمرکز کنیم، نه تنها پایان دادن به لاغر به خودی خود. "
وسوسه سواران آماتور برای کاهش وزن بدن قابل فهم است: در تلویزیون، آنها می بینند کوهنوردان خالص مانند نایرو کینتانا، کریس فرووم و برادران یاتس که در گرند تورها رقابت می کنند، ظاهرا به خاطر فیزیک های فوق العاده آنها کمک می کنند. اما ما باید توجه داشته باشیم که جوانب مثبت تیم های متخصص تغذیه و پزشکان را تحت نظارت بر وزن و سلامتی خود قرار داده اند.
این دوچرخهسواران حرفه ای، مدل های عکاسی برای آماتور هستند اجتناب ناپذیر است، اما در عصر زمانی که اینترنت و رسانه های اجتماعی اهداف بدنبال آرزوهای و غالبا غیرواقعی بدن هستند، مهمتر از همیشه، حفظ دیدگاه سالم است.
"اگر شما به خوبی آموزش می دهید، وزن پس از آن کاهش می یابد و، به طور پیش فرض، باید به درستی کالیبراسیون کند." "برای اینکه هر کاری را انجام می دهید، باید وزن مطلوب داشته باشید، یعنی 10 مایل TT یا Etape du Tour."
عکس: الکس برادوی / ASO
در حالی که پاهای رؤیای طرفدار Instagram ممکن است چشمگیر باشد، این گونه تصاویر، به گفته میلار، نتوانست کل داستان را بگوید.
او می گوید "این واقعیت نیست." "واقعیت این است که این عکس ها ممکن است پس از آموزش های فوق العاده سخت آموزش داده شوند یا در حالی که سواران خشک شده اند. من و بسیاری دیگر، باید هزاران کیلومتر سوار شوند تا رگه ها در پاهای ما نشان داده شوند. "
به سختی می توان تصور کرد، تصاویری که در حال حاضر بدنام کوهنورد سابق Grand Tour مایکل Rasmussen تقریبا خسته از چرک (و خطوط قهوه ای خالص) در یک زمان الهام بخش بسیاری از آماتور است. اما زمانی که کشف شد که Rasmussen از انواع مختلف داروهای افزایش دهنده عملکرد استفاده کرد، از جمله کورتیزون استروئید، تصاویر در معرض خطر بیشتری و الهام بخش تر بودند.